Clapton - næstum fullkominn...

Tónleikarnir í Egilshöll voru hreint stórkostlegir. Komum okkur fyrir beint fyrir framan "hljóðmannsboxið" í miðjum salnum. Hljómsveit Claptons náði strax feiknavel saman frá fyrstu tónunum. Blúsinn var áberandi og tónlistin almennt blús-skotin eins og við var að búast. Clapton sjálfur í óvenju miklu "stuði" á Stratocasterinn og Bramhall ll að verða frábær gítaristi sjálfur. Samspil þeirra og sóló áköll alveg stórkostleg skemmtun. Stainton traustur á píanóið eins og vanalega, Willie Weeks traustur á bassann en Abe Laboriel Jr var alveg frábær á trommurnar las einhversstaðar að hann væri besti trommari sem Clapton hefur verið með á tónleikaferðum - kannski eitthvað til í því.

Lagalisti

01. Tell The Truth - lag Derek and the Dominos - Clapton frábær á sviðinu - bandið greinilega í góðum fíling

02. Key To The Highway - Standard blús frábær flutningur sem gefur góð fyrirheit um tónleikana

03. Hoochie Coochie Man - Muddy Waters lag sem Clapton spilar oft - frábær flutningur og góð stemmning á sviðinu

04. Here but I'm Gone - skemmtilegt rólegt lag - bandið að spila sig saman

05. Outside Woman Blues - Cream fílingur í frábærum flutningi

6. Isn't It A Pity - Lag e. George Harrison vel flutt!

07. Why Does Love Got To Be So Sad - Derek and the Dominos lag - frábær flutningur!

08. Driftin' - skemmtilegur flutningur með Clapton á kassagítar ásamt hljómsveitinni

09. Nobody Knows You When You're Down And Out - hér tóku áhorfendur heldur betur við sér - frábær flutningur

10. Motherless Child - fannst þetta lag svolítið utanveltu - frábær flutningur engu að síður

11. Travelling Riverside Blues - mmm eyrnakonfekt - Robert Johnson blús

12. Running On Faith -  lag sem Clapton heldur alltaf ástfóstri við - gullfallegt

13. Motherless Children -  Clapton á 12 strengja kassagítar - alltaf gott lag en ekkert spennandi hér

14. Little Queen Of Spades - frábær blús - sóló áköll frabær

15. Before You Accuse Me - hraður blús - frábær sóló

16. Wonderful Tonight - virðist þurfa á hverjum Clapton tónleikum

17. Cocaine - alltaf stuð - óvenju mikill kraftur

Uppklapp:
18. Crossroads - hreint frábært!

 Tónleikarnir heilt yfir hreint frábærir - hefðu verið FULLKOMNIR ef Layla hefði verið með en svo var ekki. Hlakka til að tónlistarhúsið rísi - Egilshöllin er ekki gerð fyrir tónleika sem þessa!

Athugasemdir

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 9.8.2008 kl. 23:34]

Sammála þér að tónleikarnir hafi verið næstum fullkomnir. Lagið sem ég saknaði var reyndar ekki Layla (er hrifnari af gömlu, örvæntingarfullu útgáfunni en þessari miðaldra sáttu) heldur saknaði ég White Room, sem einhvern veginn var búið að koma inn í hausinn á mér að hann tæki í þessari hljómleikaferð. Vona að hann geri það, bandið stendur alveg undir því. Og takk fyrir lagalistann.

[Bergþóra Jónsdóttir, 10.8.2008 kl. 07:42]

Mér fannst frábært hvað hann spilaði marga blúsana í öðruvísi útsetningum en hann spilar á plötunum sínum.  Hoochie Coochie Man var til dæmis "nýtt" á þessum tónleikum, líka Outside Woman Blues, sem mér fannst frábært.  Mér fannst toppurinn vera Little Queen of Spades. Wonderful Tonight og Cocain hefðu mín vegna mátt missa sín fyrir fleiri blúsa af From the Cradle og Robert Johnson eða fyrir fleiri Cream lög. Mér fannst hann hefði mátt taka meiri sjensa og sleppa því að reyna að gera öllum til hæfis með t.d. Wonderful Tonight.  Kannski hefðu tónleikarnir orðið heilsteyptari ef hann hefði hefði aldið sig alveg við blúsinn.   Frábært band með honum. 

[Bergþóra Jónsdóttir, 10.8.2008 kl. 07:43]

Mér fannst frábært hvað Clapton spilaði marga blúsana í öðruvísi útsetningum en hann spilar á plötunum sínum.  Hoochie Coochie Man var til dæmis "nýtt" á þessum tónleikum, líka Outside Woman Blues, sem mér fannst frábært.  Mér fannst toppurinn vera Little Queen of Spades. Wonderful Tonight og Cocain hefðu mín vegna mátt missa sín fyrir fleiri blúsa af From the Cradle og Robert Johnson eða fyrir fleiri Cream lög. Mér fannst hann hefði mátt taka meiri sjensa og sleppa því að reyna að gera öllum til hæfis með t.d. Wonderful Tonight.  Kannski hefðu tónleikarnir orðið heilsteyptari ef hann hefði hefði aldið sig alveg við blúsinn.   Frábært band með honum. 

[Hannes Birgir Hjálmarsson, 10.8.2008 kl. 17:00]

Já það er hægt að negna fullt af lögum sem Clapton hefði mátt spila. En Layla hefur hann verið að spila í gömlu góðu tregafullu útgáfunni með grátandi gítarsólói og hinu frábæra píanóversi þannig að þú kannski skilur að ég hefði gjarnan vilja heyra það enda eitt besta (ef ekki besta) lag rokksögunnar að mínu mati.

Blúsinn lifir!